پهنه‌بندی خطر زمین‌لغزش در حوزه‌ی آبخیز جهان اسفراین خراسان شمالی

پهنه‌بندی زمین‌لغزش یکی از روش‌هایی است که می توان به کمک آن مناطق بحرانی را به لحاظ پایدرای شیب مشخص کرده و از نقشه‌های پهنه‌بندی به دست آمده در برنامه‌ریزی‌های توسعه پایدار استفاده کرد. در پهنه‌بندی لغزش حوزه جهان اسفراین خراسان شمالی از شش عامل شیب، جهت، بارندگی، زمین‌شناسی، فاصله از گسل و فاصله از آبراهه استفاده شد. در این تحقیق از روش شاخص آماری (SI) به منظور پهنه‌بندی زمین‌لغزش بهره گرفته شد. در این روش با توجه به وسعت پهنه‌های لغزشی در هر یک از کلاس‌های پارامترهای مختلف مورد مطالعه، ارزش وزنی برای هر یک از سلول‌ها در نظر گرفته شد و نهایتاَ مجموع ارزش‌های وزنی برای هر سول با همپوشانی لایه‌های مختلف مورد مطالعه به‌دست آمد. سپس نقطه‌ی طبقات خطر زمین‌لغزش به کمک تحلیل هیستوگرامی و با استفاده از روش بهینه‌سازی Jenks تهیه گردید. تجزیه و تحلیل‌ها نشان داد که در بین عوامل مورد بررسی عامل زمین‌شناسی و بارندگی نقش مؤثرتر و مهمتر را در ایجاد زمین‌لغزش‌ها در منطقه‌ی مورد مطالعه دارا می‌باشد. به لحاظ خطر وقوع زمین‌لغزش زیرحوزه‌یJ1در اولویّت اولو زیرحوزه‌های J13، J'24، J'14، J17، J'22، J20، J21، J19، J18در اولویّت آخر قرار گرفتند زیرحوزه‌های شمالی به لحاظ خطر وقوع زمین‌لغزش در محدوده‌ی ریسک زیاد و خیلی زیاد قرار می‌گیرند. بهترین شیوه‌ی کاهش خطر وقوع زمین‌لغزش در حوزه‌ی جهان افزایش پوشش گیاهی با انجام عملیات احیایی، اصلاحی و مدیریتی در سطح مراتع می‌باشد.